Category: Amsterdam Art Fair
Home / Amsterdam /
May 18, 2017

Amsterdam Art Fair 2017

Arrogant Art Fair

Het is de derde editie van wat even ‘een mooi plan’ leek te zijn. 
Drie jaar geleden was daar -terug van weggeweest- Wim van Krimpen. Bekend van oa. verschillende directie functies bij musea, stond hij op en zette hij zich af tegen de gesettelde beurzen als de KunstRai en de Art Rotterdam. De kunstbeurs moest weer een besloten gelegenheid worden waar het om de kunst draait (lees: de bovenste laag galeries). Met het lanceren van de eerste editie op hetzelfde tijdstip als de jaarlijkse KunstRai deed dit stof opwaaien en was er plots een strijdlustige sfeer binnen het brave kunstwereldje van Nederland. In het gebouw van de voormalige Citroen showroom leek de beurs een rebels karakter te hebben: er was weer leven, actie! Het was een bijzondere locatie en door de tegels kregen de stands een sjieke uitstraling. Het stak inderdaad af tegen de KunstRai qua presentatie en inhoud/niveau. Bij de tweede editie was men vol verwachting: waar en hoe zou het nu aangepakt worden? De locatie was AA, nu nog de inhoud. De tent op het museumplein was niet helemaal wat men gehoopt had wat bezoekersaantallen betreft en het drong tot de galeristen door dat een tent ook niet het juiste klimaat is voor de kunstwerken. (Hoe heeft men daar ooit een brandverzekering op kunnen afsluiten?)
En dan nu de derde editie: dit keer in een voormalig kantoren complex, tussen de woonhuizen in een stadsdeel van Amsterdam net buiten de binnenstad. Een sloop-pand ‘at best’ met de uitstraling van een parkeergarage. In de keuken van van Krimpen is het publicatie motertje weer opgestart en heeft het geheel de uitstraling waar een gemiddelde kunstacademie presentatie tegenwoordig geen genoegen mee neemt. Maar we moeten blijven geloven in de visionair van Krimpen. Uiteraard melden we ons aan als pers. Een schreeuwende dame aan de telefoon belooft ons per email te beantwoorden (helaas hebben we nooit meer iets van vernomen.)

Binnen is het net zo troosteloos als de buitenkant. Er zijn geen internationale galeries en de Kunstvlaai en startende galeries zijn ingezet om in ieder geval het pand een gevoel van actualiteit en jong, vers bloed te geven. De brandweer patrouilleert door het pand om de brandweervoorschriften van maximaal 500 bezoekers aan te houden. Er is geen lift aanwezig in het pand, het trappenhuis claustrofobisch en als geheel groezelig te noemen. De bezoekersaantallen zijn schrikbarend laag en op de zaterdag -de doorgaans drukst bezochte dag- gaat het geroezemoes dat galeriehouders hun boel willen oppakken en vertrekken.

Vraagtekens waarom zoiets wordt georganiseerd, zeker door deze mensen die jaren ervaring hebben. Eindelijk wordt er ook vanuit de media minder verbloemd over geschreven en is ieder artikel wat we lezen een opsomming van wat er fout gaat bij het monstertje Amsterdam Art Fair. Wij vermoeden dat dit de laatste editie was en dat zou ook goed zijn. Uiteindelijk heeft deze poppenkast weinig te maken met waar het om zou moeten draaien: de verkoop van de werken van de kunstenaars.

Wel goed: 
www.cinnnamon.com – Esther Tielemans
www.ch-gallery.com – Rob Bouwman en Erik de Bree
www.johandeumens.com – Annesas Appel
www.kahmanngallery.com – Stephan Vanfleteren en Bastiaan Woudt
www.melklokaal.nl – Machteld van Buren
www.mariancramer.com – Hideki Iinuma (met stip!)
May 29, 2015

Citroën RAI

Het hoogtepunt van kunst en cultuur komend weekend zijn natuurlijk de twee kunstbeurzen die afgelopen woensdag van start gingen. Voor intimi en verzamelaars was er voor de algemene opening van zes uur de mogelijkheid om alle kustwerken op hun gemakt tot zich te nemen.
Er gonst iets door beide beurzen. Bij de ene een soort rebelse triomf en bij de andere een ingehouden spanning. Wat is er gebeurd; de oprichter van de kunst Rai in 1985, Wim van Krimpen, wil weer een echt goede kunstbeurs in Amsterdam. Wat is er dan zo mis met de huidige KunstRai kun je je afvragen. En belangrijker nog wat is dan die betere kunst op de Amsterdam Art Fair?

Als kunstenaar, galeriehouder en kunstliefhebber is deze vraag makkelijk te antwoorden. Er zijn nou eenmaal succesvollere galleries en kunstenaars die de koper met diepe buidel weet te paaien om een mooi kunstwerkje aan zijn of haar collectie toe te voegen. Er word vanaf de KunstRai een beetje jaloers en verbitterd naar de Amsterdam Art Fair gekeken. Waarom zijn zij niet uitgenodigd om mee te doen aan dit elitaire feestje? De uitstraling binnen de Amsterdam Art Fair is zeer verzorgd. De beurs op de tweede verdieping van het Citroën gebouw is geheel in het wit. De showroom vloer waar ooit de auto’s van Citroën op stonden sluiten naadloos aan bij het wit van de stands. De bezoeker is veelal keurig gekleed met een snuifje excentriek. De namen van de galleries in bescheiden lettertype geeft aan dat het hier niet om museum of tentoonstelling gaat.

De Amsterdam Art Fair wil het oude publiek terug. Degene die voor de kunst komen, er in willen investeren en van de kunst genieten. Het moet ook een ‘jonge’ en ‘onervaren’ kunstliefhebber naar de beurs lokken. Voor wie nog niet helemaal duidelijk is waar men zijn geld in moet investeren of wat hulp nodig heeft om een kunstwerk te bekijken is bij de Amsterdam Art Fair aan het goede adres word ons vertelt. In de praktijk pakt dat altijd anders uit en zit menig galeriehouder liever met en digitaal speeltje naar zijn of haar kruis te kijken terwijl de bezoeker ook echt een bezoeker blijft en de portemonnee ongeroerd in de zak kan blijven. Wat is dan toch de ophef en waarom zet een Amsterdam Art Fair zich af tegen een beurs die ieder jaar weer haar publiek voorziet in haar eigen behoefte.

Wellicht is het andere kunst op de Rai. Toegegeven, er hangt op beide beurzen een kleine hoeveelheid misplaatste ‘kunst’. Werken die niet als zodanig betiteld zouden moeten worden. Bij de Rai hangt hier meer van dan bij de Amsterdam Art Fair. Je zou kunnen zeggen dat daardoor het niveau hoger is. Echter, beide beurzen bedienen hun eigen publiek. Om te twisten wat wel of niet goed is is vaak ook een kwestie van smaak. En zolang een bezoeker bereid is om de galerie, en daarmee ook de kunstenaar, te betalen voor een werk kan je alleen maar zeggen dat de beurs een succes is. De Amsterdam Art Fair wil minder ‘dagjesmensen’ die een uitje maken van een bezoek aan de beurs. Heel begrijpelijk natuurlijk. Hoe puurder je het publiek houd en hoe meer ‘ons kent ons’ word het al snel een warm feestje.

Om de Rai als minder af te schilderen is flauw en zou een Amsterdam Art Fair boven moeten staan. De vraag is of de verslaande media hier eigelijk wel bij stil staat of dat het schrijven over de ‘sensatie’ niet iets te makkelijk is. Voor de kunstliefhebber, verzamelaar of dagjesmens lijkt mij de boodschap duidelijk: Er is meer kunst te zien dus ga beide beurzen bezoeken. Bij de Rai zal je makkelijker aangesproken worden door een galeriehouder en verleid worden tot een aankoop en bij de Amsterdam Art Fair moet je bij de incrowd horen om contact te maken.

Desalniettemin wens ik beide beurzen een goed en lang leven toe en hoop ik dat de bezoeker zijn of haar leven durft te verrijken met het grootste goed dat er is: kunst